Feitencomplex

Door medeverdachte [medeverdachte] zijn in die Racistische Thread afbeeldingen openbaar gemaakt waarvan hij redelijkerwijs moest vermoeden dat zij voor een bepaalde groep, te weten negroïde personen, zeer kwetsend en dus beledigend zijn. Op deze afbeeldingen worden negroïde personen als groep in diskrediet gebracht en wordt de waardigheid van de groep ernstig aangetast. Het wordt de verdachte aangerekend dat hij met zijn handelwijze [medeverdachte] ertoe heeft gebracht deze zeer schokkende – zij het reeds bestaande – afbeeldingen verder wereldkundig te maken, zonder op de site op een voor de buitenwereld kenbare wijze afstand van het karakter van de afbeeldingen te hebben genomen of zijn bedoelingen met de Racistische Thread en de daarin geplaatste afbeeldingen te hebben toegelicht.Het hof heeft in het voordeel van de verdachte acht geslagen op de volgende omstandigheden.

Geen racistische bedoelingen

Aangenomen kan worden dat de verdachte met zijn handelen nimmer racistische bedoelingen heeft gehad en dat hij, door de Racistische Thread te beginnen en daarin afbeeldingen te laten posten, enkel heeft willen deelnemen aan een “uitwisseling” en petit comité omtrent het onderwerp racisme. Zowel uit zijn verklaringen als uit de verklaringen van [medeverdachte] en de ter terechtzitting in hoger beroep gehoorde getuigen is gebleken dat zij op een ironische manier racisme wilden benaderen. De omstandigheid dat zij dit als groep onhandig hebben aangepakt waardoor de ironisch bedoelde ondertoon voor derden niet (direct) kenbaar was, kan de verdachte naar het oordeel van het hof niet zo zwaar worden aangerekend als de advocaat-generaal heeft betoogd. Aannemelijk is ook dat de verdachte er zelf geen racistische ideeën op nahoudt en de vrije toegankelijkheid tot de site mogelijk zou zijn geblokkeerd als hij (eerder) zou hebben beseft dat de door hem beleefde ironie door derden niet werd begrepen.

Schuldigverklaring zonder oplegging van straf of maatregel, art. 9a Sr.

De verdachte is blijkens een uittreksel uit de Justitiële Documentatie van 25 februari 2016 niet eerder strafrechtelijk veroordeeld en heeft ook na het onderhavige feit geen strafbare feiten begaan die ter kennis van justitie zijn gekomen. In het licht van hetgeen hiervoor is overwogen, acht het hof de kans op recidive zeer klein. Gelet op het voorgaande acht het hof het raadzaam op grond van artikel 9a van het Wetboek van Strafrecht te bepalen dat aan de verdachte ter zake geen straf of maatregel wordt opgelegd.

Verdachte heeft in de nacht van 22 op 23 november 2014 via WhatsApp zijn familie kenbaar gemaakt dat hij een eind wilde maken aan zijn leven. Hierop heeft de familie van verdachte de politie ingeschakeld. Ter plaatse heeft de politie zich de toegang tot de woning van verdachte verschaft waarna verdachte de agenten [slachtoffer 1] , [slachtoffer 2] en [slachtoffer 3] heeft bedreigd met een vlees/fileer mes, een op een vuurwapen gelijkend voorwerp en een kapot geslagen fles.

De agenten hebben verdachte meerdere malen gesommeerd zijn wapens neer te leggen. Toen duidelijk werd dat verdachte niet wilde meewerken, heeft de politie het Aanhoudings- en Ondersteuningsteam ingeschakeld en is verdachte door een lid van voornoemd team van een korte afstand in zijn bovenbeen geschoten

Uit het dossier en het verhandelde ter terechtzitting is de rechtbank gebleken dat verdachte gebukt gaat onder de gevolgen van de schotwond in zijn been. Verdachte heeft in totaal 11 maanden in een ziekenhuis en een revalidatiecentrum doorgebracht en hij is binnen 1 jaar 12 keer aan zijn been geopereerd. Door het blijvende gevaar op infectie zal verdachte nog een onbekend aantal operaties moeten ondergaan en bestaat zelfs de kans dat zijn been moet worden geamputeerd. Het leven van verdachte is ingrijpend veranderd omdat hij niet meer kan lopen en hij zich alleen kan voortbewegen in een scootmobiel. Dit weegt de rechtbank zwaar mee bij het beantwoorden van de vraag of in de onderhavige zaak enige straf of maatregel moet worden opgelegd.

Daarnaast overweegt de rechtbank dat de politie geen psychiatrische hulp of enige andere vorm van medische hulpverlening heeft ingeschakeld, terwijl hier, gelet op de (geestelijke) toestand van verdachte en het feit dat het om een zelfmoordmelding ging, naar het oordeel van de rechtbank wel degelijk reden toe was. Gelet op voornoemde specifieke omstandigheden en de blijvende gevolgen voor verdachte komt de rechtbank tot het oordeel dat het opleggen van een straf of maatregel in deze zaak passend noch geboden is. Verdachte zal daarom wel schuldig worden verklaard, maar er zal geen straf of maatregel worden opgelegd.

Het gerechtshof motiveerde de schuldigverklaring zonder oplegging van straf of maatregel als volgt:
“Het feit waaraan de verdachte zich schuldig heeft gemaakt, heeft plaatsgevonden in de periode september en oktober 2012. Er is dus sprake van een aanzienlijk tijdsverloop sinds het begaan van de feiten, welk tijdsverloop geenszins is te wijten aan de verdachte. Voorts moet worden vastgesteld dat de handelingen van de verdachte niet zonder gevolgen zijn gebleven. De verdachte is buiten heterdaad aangehouden, heeft enkele dagen vastgezeten en ook anderszins zijn de gevolgen voor de verdachte groot geweest. Zo heeft de verdachte – die als adolescent destijds studeerde – na zijn afstuderen geen werk kunnen zoeken op het terrein waar hij voor gestudeerd had, in afwachting van de uitkomst van deze zaak na het door het openbaar ministerie ingestelde hoger beroep. Ook heeft deze zaak grote gevolgen gehad voor de relatie met zijn ouders. De verdachte ondervindt nog steeds de gevolgen in zijn persoonlijk leven. Het is het hof ter terechtzitting gebleken dat door de gevolgen van zijn handelen, voor de verdachte indringend de normoverschrijdendheid van zijn gedrag duidelijk is geworden. Ook uit een oogpunt van speciale preventie is derhalve oplegging van een straf of maatregel niet geboden. Daarbij merkt het hof nog op, dat weliswaar bewezen verklaard is dat de verdachte ontuchtige handelingen heeft gepleegd met iemand die nog niet de leeftijd van zestien jaar heeft bereikt, maar dat niet gesproken kan worden van pedofolie. Anders dan de advocaat-generaal heeft gevorderd ziet het hof dan ook geen noodzaak tot het opleggen van een voorwaardelijke gevangenisstraf.”