Gevangenisstraf – Strafrecht-advocaat.nl

Enkelbandje – Elektronisch toezicht ipv gevangenisstraf

advocatenstart — Wed, 14 Mar 2018 09:58:13 +0000

Regelmatig krijgen wij de vraag van cliënten of ze niet met een enkelbandje, oftewel elektronisch toezicht, buiten kunnen blijven en zo het uitzitten van een gevangenisstraf kunnen voorkomen. Helaas is dat niet meer mogelijk.

Enkelbandje alleen bij gevangenisstraf van > 6 maanden

Het wetsvoorstel elektronische detentie is 30 september 2014 gesneuveld in de eerste kamer. Die wet is er nooit gekomen. Elektronisch toezicht bestaat nog wel, maar het is nu een onderdeel van het penitentiair programma in het kader van detentiefasering. Deelname aan penitentiair programma is ex artikel 4 lid 2 PBW pas mogelijk bij een opgelegde vrijheidsstraf van 6 maanden of meer. In alle andere gevallen is een enkelbandje op dit moment niet mogelijk.

Plaatsing jeugdigen in Forca

advocatenstart — Sat, 20 May 2017 07:38:41 +0000

Jeugdigen die niet meewerken aan een rapportage van het NIFP, kunnen op vordering van de officier van justitie of ambtshalve door de rechter-commissaris worden geplaatst in een Forensisch Consortium Adolescenten (Forca), ook wel het Pieterbaan Centrum (PBC) voor jongeren genoemd. Forca is een samenwerkingsverband tussen justitiële jeugdinrichtingen, de drie reclasseringsorganisaties, centra voor kinder- en jeugdpsychiatrie en instellingen voor wetenschappelijk onderzoek. De doelstelling van ForCA is om beter zicht te krijgen op jongeren met een strafrechtelijke of civielrechtelijke maatregel, ernstige gedrags- en andere problemen; die mogelijk een delict hebben gepleegd of waarvoor een hoog risico bestaat en waarbij preventief werken voorop staat. Deze jongeren krijgen te maken met uiteenlopende personen, deskundigen en instellingen die allen vanuit het eigen perspectief zo goed mogelijk bijdragen aan de beeldvorming van hen. Toch is er soms een tekort aan kennis, of is de kennis te versnipperd. Dat maakt het lastig om de juiste antwoorden te vinden op de altijd belangrijke, maar vaak complexe vragen rondom de problematiek van deze jongeren.

Criteria voor plaatsing Forca

De criteria voor plaatsing in een Forca zijn:

het moet gaan om een fors delict (alleen of in groepsverband)
bijzondere omstandigheden
bijzondere systeemproblematiek
hardnekkige recidive
een specialistische vraagstelling

Plaatsing Forca na PIJ-maatregel

Onze Minister kan bepalen dat een jeugdige aan wie de maatregel van plaatsing in een inrichting voor jeugdigen is opgelegd, voor een periode van ten hoogste zeven weken ter observatie wordt geplaatst in een daartoe aangewezen inrichting (Artikel 22d lid 1 BJI ). Deze periode kan eenmalig met ten hoogste vier weken worden verlengd (lid 2).

> Meer informatie plaatsing bij Forca

Plaatsing Forca op verzoek directeur jeugdinrichting

De plaatsing ter observatie kan op verzoek van de directeur van de inrichting waar de jeugdige verblijft plaatsvinden in de volgende gevallen:
a. indien daartoe uit het oogpunt van de behandeling van de jeugdige aanleiding bestaat;
b. indien deze noodzakelijk wordt geacht met het oog op de opstelling van een advies ten behoeve van verlenging van de maatregel

Wet- en regelgeving over voorarrest

advocatenstart — Mon, 27 Mar 2017 05:31:55 +0000

Overzicht van de wet- en regelgeving met betrekking tot voorarrest.

Nationale bepalingen voorarrest

In Nederland zijn de bepalingen van artikel 57 e.v. Wetboek van Strafrecht van toepassing voor het voorarrest;

Art. 57 Sv.	Inverzekeringstelling
Art. 59a Sv.	Toetsing door rechter-commissaris
Art. 63 Sv.	Voorlopige hechtenis

Internationale bepalingen voorarrest

VN-UVRM	Universele Verklaring van de Rechten van de Mens (Art. 5, 8, 9, 10, 11)
VN- Verdragen	Internationaal Verdrag inzake burgerrechten en politieke rechten (IVBPR) (Art. 7, 9, 10, 14, 15) Verdrag tegen foltering en andere wrede, onmenselijke en onterende behandeling of bestraffing (CAT) (Geheel)
Raad van Europa	Europees Verdrag tot bescherming van de rechten van de mens en de fundamentele vrijheden (EVRM) (3, 5, 6, 13) Europees Verdrag ter voorkoming van foltering en onmenselijke of vernederende behandeling of bestraffing (Geheel) CPT standards (Geheel) European prison rules (Geheel)
Europese Unie	Handvest van de Grondrechten (Art 4, 6, 47, 48, 49)

Vordering legitimatie alleen wanneer dit noodzakelijk is

advocatenstart — Sun, 04 Dec 2016 22:16:32 +0000

Uit de parlementaire geschiedenis op de WID blijkt dat een politieagent slechts naar iemand legitimatie mag vragen voor zover dat redelijkerwijs noodzakelijk is voor de uitoefening van de politietaak. Er moet een concrete aanleiding zijn waardoor een burger de aandacht van een agent op zich vestigt (Kamerstukken II, 2003 – 2004, 29218, nr. 10).

Regelmatig doen agenten deze vordering, zonder dat hiervoor een noodzaak is.

> Wanneer is een vordering tonen legitimatiebewijs toegestaan?

Doorzoeken auto na niet kunnen tonen legitimatiebewijs is niet toegestaan

Dit zien we o.a. in HR 5 juli 2016, ECLI:NL:HR:2016:1388:
“Het niet kunnen tonen van een rij- en kentekenbewijs en de aanwezigheid van dozen en buizen in de auto is daarvoor onvoldoende. Het is dan niet toegestaan om ter vaststelling van de identiteit de auto te doorzoeken.”
Hoge Raad stelt wel het vormverzuim vast, maar verbindt hier geen gevolgen aan.

Procedure bij wraking rechter

advocatenstart — Sat, 12 Nov 2016 21:21:27 +0000

De procedure die gevolgd moet worden bij wraking van een rechter volgt uit

de wettelijke regeling van artikel 512 Sv.
en het Landelijk wrakingsprotocol
de afzonderlijke protocollen die per rechtbank / hof verschillen

Niet-ontvankelijkheid OM wegens schending vertrouwensbeginsel

advocatenstart — Tue, 31 May 2016 11:27:12 +0000

Wanneer het Openbaar Ministerie een sepotbericht uitvaardigt, wekt zij daarmee de indruk dat de verdachte niet zal worden vervolgd. Indien het OM vervolgens de verdachte toch vervolgt, handelt zij in strijd met het vertrouwensbeginsel. Vanwege deze schending van het vertrouwensbeginsel, kan het OM niet in de strafrechtelijke vervolging van verdachte worden ontvangen. Aan het sepotbericht mag de verdachte immers het gerechtvaardigde vertrouwen ontlenen dat hij ter zake van dit feit geen vervolging meer te duchten had, zodat het openbaar ministerie in de vervolging ter zake van dat strafbare feit niet-ontvankelijk is.

> Meer informatie schending vertrouwensbeginsel

Gratie bij levenslang

advocatenstart — Tue, 02 Feb 2016 22:58:32 +0000

Uit twee recente uitspraken van de Haagse voorzieningenrechter blijkt dat de rechter die de Koning adviseert over het gratieverzoek en de voor de gratiebeslissing verantwoordelijke bewindsman van mening verschillen over de uitleg van de Europese rechtspraak inzake de tenuitvoerlegging van de levenslange gevangenisstraf. Dit leidt niet alleen tot een onverkwikkelijk openbaar debat over de toekomst van juist degenen die zich in een uitzonderlijk kwetsbare positie bevinden maar zet ook het gratie-instituut op het spel. Indien de bewindsman geen oog meer heeft voor het in de Gratiewet vervatte evenwicht tussen rechter en administratie om de inbreuk op de machtenscheiding, die gratieverlening in feite is, te rechtvaardigen, beantwoordt het recht van gratie niet meer aan zijn doel. Dit doel is namelijk ‘ertoe bij te dragen dat door de onafhankelijke rechter opgelegde sancties in overeenstemming met eisen van rechtvaardigheid, humaniteit en doelmatigheid ten uitvoer worden gelegd’ (Memorie van toelichting Gratiewet, p. 14 en 15).

Het recht van gratie, NJB

Scriptie levenslang is levenslang

advocatenstart — Tue, 02 Feb 2016 22:50:50 +0000

Een onderzoek naar de rechtmatigheid van de tenuitvoerlegging van de levenslange gevangenisstraf in Nederland in het licht van de jurisprudentie van het Europese Hof voor de rechten van de mens

Scriptie levenslang is levenslang

Geen detentieongeschiktheid vanwege leeftijd en gezondheid

advocatenstart — Sun, 24 Jan 2016 21:02:53 +0000

Detentieongeschiktheid wordt niet snel aangenomen. Slechts in zeer uitzonderlijke omstandigheden is er sprake van detentieongeschiktheid. Dit blijkt wel uit de jurisprudentie.

Geen detentieongeschiktheid; in PI speciale voorzieningen

Rechtbank Noord-Nederland, 4 september 2015, ECLI:NL:RBNNE:2015:4195
De rechtbank stelt allereerst vast dat niet is komen vast te staan dat verdachte in absolute zin detentieongeschikt is. Die conclusie kan in elk geval niet volgen uit het summiere rapport dat op verzoek van de verdediging is opgesteld door de GGD-arts, nu dat vrijwel geheel is gebaseerd op informatie verkregen van de verdachte zelf of zijn directe omgeving.
Daarbij neemt de rechtbank in ogenschouw dat detentieongeschiktheid in het algemeen niet snel wordt aangenomen. Het gaat om een beoordeling van de zorgbehoefte en de eventuele medische risico’s. In beginsel kan alle zorg die thuis mogelijk is, ook binnen detentie geleverd worden. Zelfs bestaat de mogelijkheid dat de veroordeelde in een zorginstelling wordt geplaatst onder verantwoordelijkheid van de Dienst Justitiële Inrichtingen.
De rechtbank wijst het verzoek van de verdediging om de zaak aan te houden teneinde de detentie(on)geschiktheid van verdachte nader te laten onderzoeken af. Een onderzoek thans heeft naar het oordeel van de rechtbank geen toegevoegde waarde, nu daadwerkelijke detentie nog niet aan de orde is. Dat geldt temeer nu de gezondheidsklachten van verdachte grotendeels verband houden met zijn leeftijd, en er in dat opzicht niet op enig moment sprake zal zijn van een stabiele eindsituatie.
Uit eigen waarneming heeft de rechtbank kunnen constateren dat de fysieke gezondheid van verdachte weliswaar broos is, maar dat maakt detentie op zichzelf niet onmogelijk. Er zijn immers voldoende mogelijkheden om bij het ondergaan van detentie rekening te houden met fysieke beperkingen van veroordeelden. Verdachte is, mede door zijn gevorderde leeftijd, kwetsbaar, maar niet in die mate dat reeds daarom detentie is uitgesloten. Bovendien blijkt uit eerder genoemd GGD-onderzoek dat de klachten van verdachte deels zijn toe te schrijven aan de omstandigheid dat hij medicijnen weigert. Daarnaast acht de rechtbank van belang dat uit de ondervraging op locatie en de berekenende wijze waarop verdachte op vragen reageert, de stellige indruk ontstaat dat verdachte in geestelijk opzicht goed gezond lijkt te zijn.

Levenslang opgelegd voor dubbele medicijnmoord

advocatenstart — Sun, 24 Jan 2016 19:58:42 +0000

De rechtbank heeft zich gebogen over de vraag of het opleggen van een levenslange gevangenisstraf in strijd is met artikel 3 van het Europees Verdrag inzake de Rechten van de Mens en de fundamentele vrijheden (EVRM).
(Rb Amsterdam, 14 januari 2016, ECLI:NL:RBAMS:2016:132).

Uit de recente jurisprudentie van het Europees Hof voor de Rechten van de Mens (EHRM 9 juli 2013, 66069/09, Vinter) is af te leiden dat de levenslange gevangenisstraf in strijd kan komen met artikel 3 EVRM als niet reeds op het moment van oplegging van die straf sprake is van een ‘prospect of release’ dan wel een ‘possibility of review’. Een systeem van ‘review’ zoals dat in andere landen bestaat, kent Nederland niet. In Nederland kan een veroordeelde op grond van de Gratiewet een gratieverzoek indienen. Gratie kan worden verleend indien met de tenuitvoerlegging van de straf in redelijkheid geen met de strafrechtstoepassing na te streven doel wordt gediend. In zijn arrest van 16 juni 2009 (ECLI:NL:HR:2009:BF3741) heeft de Hoge Raad geoordeeld dat de gratiewetgeving zowel de jure als de facto mogelijkheden biedt om de straf te bekorten. De Hoge Raad heeft zich ná de Vinter-jurisprudentie nog niet over de levenslange gevangenisstraf kunnen uitlaten.

De rechtbank ziet zich voor de vraag gesteld of het ontbreken van een dergelijk systeem van ‘review’ in Nederland in de onderhavige zaak aan oplegging van de levenslange gevangenisstraf in de weg moet staan. Daarbij dient de rechtbank de rechten van verdachte af te wegen tegen de belangen van de maatschappij.

De rechtbank ziet zich in de onderhavige zaak geconfronteerd met gruwelijke feiten en een verdachte die, zich op zijn zwijgrecht beroepend, geen blijk heeft gegeven van enig inzicht in zijn daden. De over verdachte opgemaakte rapportage doet vrezen voor de toekomst. Alles overwegend acht de rechtbank het onverantwoord om op dit moment te oordelen dat verdachte na ommekomst van een tijdelijke gevangenisstraf weer op vrije voeten zal komen. Het risico dat verdachte na het uitzitten van de tijdelijke gevangenisstraf nog steeds een groot gevaar voor de maatschappij vormt, is daarvoor simpelweg te groot.

In zoverre is de afweging tussen een (maximale) tijdelijke gevangenisstraf en een levenslange gevangenisstraf waarbij na ommekomst van een bepaalde periode een toetsingsmoment zou bestaan, niet zuiver. In geval van een toetsingsmoment zou er immers een herbeoordeling plaatsvinden, waarbij onder meer het recidiverisico zou worden betrokken. Een onaanvaardbaar recidiverisico zou ertoe kunnen leiden dat de levenslange gevangenisstraf daadwerkelijk zou moeten worden uitgezeten.

Alles overwegend is de rechtbank van oordeel dat, ook al zou een systeem van periodieke toetsing omtrent de voortduring van de straf na ommekomst van een bepaalde periode zeer wenselijk zijn, het ontbreken hiervan – de formele mogelijkheden van de gratiewetgeving daargelaten – niet maakt dat in deze zaak de levenslange gevangenisstraf niet kan worden opgelegd.