De procedure voor de bedreigde getuige wordt toegepast wanneer de getuige ernstige represailles vreest van de verdachte wanneer zijn identiteit bekend zou worden gemaakt. Het betreft dus een vergaande mate van bescherming waardoor de verdediging zeer beperkt wordt in haar ondervragingsrecht en zij niet op alle vragen antwoord zal krijgen. Kenmerkend voor het proces-verbaal van het verhoor van de bedreigde getuige is dat er een grote hoeveelheid niet of beperkt weergegeven antwoorden in zijn opgenomen. De verdediging is vaak afwezig bij het verhoor, waardoor zij geen gelegenheid heeft om de betrouwbaarheid van de verklaring te toetsen aan de hand
van de non-verbale communicatie en de reactie van de getuige op bepaalde vragen die gesteld worden.

Zij heeft geen mogelijkheid tot het observeren van de getuige. In enkele gevallen kan de advocaat worden uitgesloten van aanwezigheid bij het verhoor van de bedreigde getuige, maar slechts wanneer ook de aanwezigheid van de officier van justitie niet wordt toegestaan hetgeen is bepaald in art.126d lid 1 Sv. Zowel de verdediging als de officier van justitie krijgen dan de mogelijkheid om via telecommunicatie schriftelijk hun vragen te stellen dan wel op te geven, zoals neergelegd in art. 126d lid 2 Sv.139 Vervolgens dient de vraag zich aan of deze verklaring mag worden gebruikt voor het bewijs. Het antwoord hierop is te vinden in art. 344a Sv waar in lid 1 wordt
aangegeven dat het bewijs niet uitsluitend of in beslissende mate op anonieme verklaringen mag berusten. Daarnaast geeft art. 344a lid 2 Sv aan dat sprake dient te zijn van een bedreigde dan wel een afgeschermde getuige welke door de rechter-commissaris in die hoedanigheid is verhoord en dat het moet gaan om een misdrijf zoals neergelegd in art. 67 lid 1 Sv. Wanneer aan deze eisen is voldaan kan de getuigenverklaring gebruikt worden voor het bewijs, al is gebleken dat de laatstgenoemde eis gemakkelijk wordt vervuld.